Powiat Opolski - opole.lublin.pl

Kolor: 

zielony, ścieżka spacerowa oznaczona w terenie piktogramami na drzewach – kwadrat podzielony na dwa trójkąty, z których prawy górny jest biały, a lewy dolny w kolorze zielonym.

Długość:

9 km, czas przejścia ok. 4 godziny

Początek i koniec: 

układ współrzędnych 1992 (EPSG2180) X:361259.55, Y:702922.85, N:51^o4^’55.84^”, E:21^o53^’53.31^” miejscowość Kluczkowice Osiedle obok dawnego Pałacu Kleniewskich (obecnie Muzeum Regionalne w Kluczkowicach i Technikum Ogrodnicze), znaki kierunkowe do Muzeum Regionalnego w Kluczkowicach przy drodze wojewódzkiej nr 824,

Przebieg trasy: 

Kluczkowice Osiedle – Wólka Kolczyńska – Góry Kluczkowickie – leśniczówka Kluczkowice – Kluczkowice Osiedle

Uwagi praktyczne:

Na ścieżkę warto wybrać się w połowie kwietnia w trakcie kwitnienia runa leśnego. Ze względu na podłoże lessowe wycieczkę należy zaplanować w dni pogodne. W dni deszczowe trasa staje się zbyt błotnista.

Krótka charakterystyka ścieżki:

Przebieg ścieżki daje możliwość poznania walorów przyrodniczych Wrzelowieckiego Parku Krajobrazowego. Ścieżka w kształcie pętli, zaczyna się obok dawnego Pałacu Kleniewskich w Kluczkowicach – Kluczkowice Osiedle. Poprowadzona jest przez kompleks leśny porozcinany siecią wąwozów lessowych. Wędrując ścieżką można zobaczyć wiekowe dęby i lipy. Południowo-wschodnia część ścieżki, wiodąca przez wąwozy, pokrywa się ze ścieżką przyrodniczą Skrzypowy Dół. Najbardziej atrakcyjna jest tu wiosna z kobiercami leśnych kwiatów, a także jesień z bogactwem kolorów przebarwionych liści drzew i krzewów. Ścieżka spacerowa w dwóch miejscach przecina ruchliwą drogę wojewódzką nr 824. Podczas przekraczania tej drogi należy zachować szczególną ostrożność.

Opracował:
Jacek Rosły

Przystanek 1

Dawny Pałac Kleniewskich

Wędrówkę po ścieżce spacerowej warto rozpocząć od zwiedzania Muzeum Regionalnego w Kluczkowicach – Kluczkowice Osiedle. Muzeum wraz z Zespołem Szkół Zawodowych im. Stanisława Konarskiego mieści się w zabytkowym klasycystycznym pałacu z pierwszej połowy XIX w. Rozbudowa pałacu nastąpiła w latach 80-tych tegoż wieku za czasów ostatnich przedwojennych właścicieli Kluczkowic- Kleniewskich.  Największą atrakcją Muzeum Regionalnego w Kluczkowicach jest biblioteka w stylu zakopiańskim projektu  Stanisława Witkiewicza. Okazały dawny salon z oryginalnymi neoklasycystycznymi obramieniami drzwi i okien, jest miejscem ekspozycji zabytków archeologicznych pochodzących z badań wykopaliskowych z terenu powiatu opolskiego (Chodlik, Żmijowiska, Nieszawa Kolonia). Pomieszczenie dawnej jadalni z zachowanymi neorenesansowymi  obramieniami okien i drzwi jest miejscem prezentacji eksponatów sztuki ludowej z tego regionu. Po zwiedzeniu muzeum wyruszamy aleją wśród kwiatów w kierunku śródleśnej polany. Mijamy po prawej stronie obumarłe drzewo pomnikowe – jodłę kalifornijską o imieniu Maria Kleniewska. W głębi widzimy dawną stajnię (wozownię) wybudowaną z białego, ciosanego kamienia i czerwonej cegły w tzw. „stylu powiślańskim”. Dalej idziemy na śródleśną polanę, na której króluje okazały pomnikowy dąb szypułkowy o imieniu Franciszek Kleniewski. Po przekroczeniu ściany lasu wchodzimy w aleję modrzewiową.

Przystanek 2

Aleja modrzewiowa

Aleja modrzewiowa prowadzi nas przez dawny park pałacowy. Możemy podziwiać tu wiekowe dęby, lipy i sosny. Szczególnie pięknie jest tu wiosną, kiedy runo leśne bieli się od zawilców. Północną granicę parku wyznacza malowniczy wąwóz. Dalej aleja modrzewiowa prowadzi przez las gospodarczy. Zachowując ciszę, wiosną możemy tu zobaczyć lub usłyszeć m. in. kowalika, dzięcioła czarnego, dzięcioła dużego, rudzika, świstunkę leśną, bogatkę, modraszkę i świergotka drzewnego. Po przebyciu ok. 1400 m dochodzimy do skrzyżowania dróg leśnych, gdzie skręcamy w lewo.

Przystanek 3

Paśnik

Następnie ścieżka biegnie na południe. W maju przy odrobinie szczęścia możemy tu usłyszeć piskliwe odgłosy wydawane przez młode dzięcioły. Być może między drzewami dostrzeżemy dzięcioła, zmierzającego z pokarmem dla wiecznie głodnych piskląt. Nieco dalej, po lewej stronie, zobaczymy paśnik dla zwierząt. Odwiedzają go chętnie jelenie i sarny. Jeżeli będziemy wędrować zachowując ciszę, to zapewne zobaczymy mieszkańców lasu.

Przystanek 4

Wąwozy

Po przejściu ok.600 m od skrzyżowania dróg z aleją modrzewiową, zobaczymy po lewej stronie początkowe odcinki wąwozu. Tworzą go liczne podłużne odnogi uchodzące do wąwozu głównego. Przypominają odciśniętą dłoń w piasku. Po drodze mijamy jeszcze jeden początkowy odcinek wąwozu bez charakterystycznych „łapek”. Następnie dochodzimy do skrzyżowania dróg leśnych, gdzie znajduje się biały betonowy słupek z numerem oddziału leśnego. Skręcamy w prawo i idziemy równolegle do podłużnej wydmy piaszczystej. Po przejściu ok. 160 m dochodzimy do skrzyżowania dróg i skręcamy w lewo. Dalej ścieżka prowadzi przez zalesione wydmy piaszczyste aż do następnego skrzyżowania. Tu skręcamy w prawo. Idziemy dalej aż po lewej stronie zobaczymy starą, zalesioną groblę przecinającą dolinę Potoku Wrzelowieckiego. W XIX w. był tutaj młyn wodny. Po przejściu obok szlabanu wychodzimy z lasu.

Przystanek 5

Potok Wrzelowiecki

Po prawej stronie widać pozostałości po dawnym gospodarstwie, zaś po lewej łąki i pola uprawne w dolinie Potoku Wrzelowieckiego. Idąc wzdłuż ściany lasu dochodzimy do skrzyżowania dróg i zgodnie ze znakami umieszczonymi na słupie energetycznym, skręcamy w lewo. Dalej ścieżka przechodzi przez przepust drogowy na Potoku Wrzelowieckim. Niebawem dochodzimy do ruchliwej drogi wojewódzkiej, gdzie ścieżka skręca w lewo. Idziemy poboczem drogi ok. 190 m do krzyża znajdującego się po lewej stronie przy skrzyżowaniu drogi leśnej z asfaltową i skręcamy w prawo, przecinając drogę wojewódzką. Po wejściu do lasu idziemy 100 m w kierunku południowo wschodnim, by na krzyżówce skręcić w lewo.

Dalej wędrujemy 800 m w kierunku wschodnim.

Przystanek 6

Przebudowa drzewostanu

Po drodze możemy zaobserwować prace leśników. Mijamy zręby i nowe nasadzenia. Po prawej stronie zobaczymy młode jodły i modrzewie. Następnie ścieżka na skrzyżowaniu dróg skręca w prawo. Dalej biegnie drogą ok. 260 m, by na następnym skrzyżowaniu skręcić w lewo i po kolejnych 100 metrach w prawo.

Przystanek 7

Dawny folwark Maszów

Wędrując dalej mijamy po lewej stronie las, w którym jeszcze pod koniec XIX wieku znajdował się folwark Maszów. W folwarku hodowane były owce i bydło. Po naszej prawej stronie były pola uprawne ciągnące się aż do dzisiejszej miejscowości Świdry. Miejsce po dawnym folwarku jest dzisiaj ulubionym miejscem przebywania dzików. Idąc dalej mijamy po prawej stronie drzewostan świerkowy. Wygląda on bardzo tajemniczo. Idziemy zgodnie ze znakami ścieżki i dochodzimy do skrzyżowania dróg, gdzie skręcamy w lewo i głębocznicą lessową schodzimy do wąwozu. Razem z drogą skręcamy delikatnie w prawo. Spotykamy tutaj oznaczenia ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół koloru czerwonego i przystanek nr 5 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół). Warto zatrzymać się przez chwilę obok starych drzew i martwego rozkładającego się drewna. Możemy tu przekonać się jak ważną rolę spełniają w lesie właśnie stare i martwe drzewa.

Przystanek 8

Skrzypowy Dół

Wędrując wąwozem wraz ze ścieżką przyrodniczą dochodzimy do przystanku nr 6 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół). Zobaczymy tutaj zielony łan skrzypu zimowego, porastającego zbocza wąwozu. Następnie skręcamy w lewo i drogą wspinamy się do przystanku nr 7 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół). Skręcamy w lewo i po prawej stronie podziwiamy mozaikę sadów, pól uprawnych i zadrzewień. Zatrzymując się obok przystanku nr 8 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół) możemy zaobserwować jak wody spływające z sadów rzeźbią w skałach lessowych malownicze wąwozy. Następnie skręcamy w prawo i drogą wśród sadów podążamy w kierunku wierzchowiny. Dalej schodzimy wraz ze spadkiem terenu do wąwozu, gdzie na skrzyżowaniu dróg obok przystanku nr 9 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół) skręcamy w lewo.

Przystanek 9

Budowa geologiczna Wrzelowieckiego Parku Krajobrazowego

Warto zapamiętać układ warstw skalnych z przystanku nr 9 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół), by po dojściu do przystanku nr 10 (ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół) wyobrazić sobie budowę geologiczną centralnej części Wrzelowieckiego Parku Krajobrazowego. Skały, na której znajdują się pokłady urodzajnej gleby to opoki i margle. Skały te były często wykorzystywane na początku XX wieku w budownictwie. Podążając dalej, na skrzyżowaniu dróg kierujemy się na prawo i po kilkudziesięciu metrach (naprzeciwko przystanku nr 1ścieżki przyrodniczej Skrzypowy Dół) znowu skręcamy w prawo. Idąc drogą wzdłuż ściany lasu, docieramy do tablic informacyjnych, gdzie skręcamy w lewo.

Przystanek 10

Dawna leśniczówka

Opuszczamy ścieżkę przyrodniczą Skrzypowy Dół i utwardzoną drogą dochodzimy do ruchliwej drogi wojewódzkiej. Po prawej stronie mijamy leśniczówkę Lasów Państwowych, a w głębi na skraju wysokiego zalesionego cypla, dawną leśniczówkę wybudowaną przez Kleniewskich w 1907 roku w „stylu powiślańskim”. Naprzeciwko nas na wzgórzu widzimy budynki dawnego internatu Zespołu Szkół Zawodowych. Przechodząc przez drogę asfaltową należy zachować szczególną ostrożność. Kierujemy się w prawo i udajemy się w kierunku przetwórni. Po lewej stronie mijamy okazały dąb szypułkowy, będący pomnikiem przyrody.

Dzisiejsza przetwórnia funkcjonuje w miejscu dawnego browaru Kleniewskich.

Przystanek 11

Młyński Staw

Wzdłuż ogrodzenia przetwórni dochodzimy do zbiornika wodnego zwanego Młyńskim Stawem. Charakteryzuje się on dużą różnorodnością biologiczną. Z gatunków awifauny można spotkać tu m. in. czernicę, łyskę, perkoza dwuczubego, trzciniaka, zimorodka i kokoszkę, a spośród chronionych gatunków płazów i gadów rzekotkę drzewną, ropuchę zieloną, jaszczurkę zwinkę i zaskrońca. Stwierdzono tu również obecność wielu rzadkich gatunków motyli i trzmieli. Z motyli warto wymienić: pazia królowej, modraszka ikara, rusałkę kratkowca i pawika, zaś spośród trzmieli między innymi: trzmiela wielkookiego, ziemnego i szarego. Drogą asfaltową skręcamy w lewo i idziemy w kierunku dawnego Pałacu Kleniewskich.

(Źródło: Wrzelowiecki Park Krajobrazowy – przewodnik przyrodniczy, wydawca: Starostwo Powiatowe w Opolu Lubelskim i Powiatowa Biblioteka Publiczna w Opolu Lubelskim, we współpracy z Lasami Państwowymi Nadleśnictwo Kraśnik, Zespołem Lubelskich Parków Krajobrazowych w Lublinie i Muzeum Regionalnym w Kluczkowicach, Wydawnictwo Lipiec 2012).