Bałtów – miejscowość położona w dolinie rzeki Kamiennej. Niewątpliwie atrakcją turystyczną jest „Park Jurajski”, w którym obejrzeć można 40 dinozaurów w naturalnej wielkości. Wart obejrzenia jest także pałac książąt Druckich-Lubeckich z XIX w. i stuletni zabytkowy młyn wodny.
Bęczyn – wieś położona nad rzeką Urzędówką; znajduje się tu m.in.: warsztat garncarski rodziny Gajewskich (od 1753 r.), Punkt Edukacji leśnej przy leśniczówce Wolski Bór, pomnik mjr Hieronima Dekutowskiego ps. „Zapora”.
Borowiec - rezerwat żółwia błotnego oraz stary młyn wodny.
Borów – dobrze zachowany drewniany młyn oraz młyn murowany stojący w otoczeniu lasu i stawów hodowlanych.
Bielsko – warsztaty archeologiczne organizowane w lipcu przez Muzeum Nadwiślańskie w Kazimierzu Dolnym.
Chodel – miejscowość założona na terenie wsi Kłodnica przez Bernarda Maciejewskiego. Prawa miejskie w latach 1440-1866; zachowany układ urbanistyczny z XVI-XVIII w.;
Warto zobaczyć :
- Gotycko-renesansowy kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, wybudowany w 1541 r.; z 30 metrową wieżą zakończona koroną, obrazem MB Loretańskiej, chrzcielnicą z 1616 r. oraz piaskowym nagrobkiem fundatora kościoła – Bernarda Maciejowskiego i jego żony Elżbiety.
- Mogiła żołnierzy austriackich z czasów I wojny światowej;
- Projektowany użytek ekologiczny położony na północny zachód od Chodla z płytkim stawem, stanowiącym miejsce lęgów i żerowania wielu gatunków ptaków;
- Zalew, który otaczają sosnowe lasy i zagajniki. Zbiornik ten pełni funkcje rekreacyjne.
Chodlik – grodzisko wczesnośredniowieczne z VII-X w. Największe (9 ha) i najlepiej zachowane w Polsce, zamieszkiwane przez Lędzian (10 tys.).Jest otoczone trzema współśrodkowymi wałami i było niegdyś jednym z głównych grodów plemiennych między Wisłą i Bystrzycą. Miejscowość słynna jest z „Majówki archeologicznej” - festynu organizowanego przez lubelskie Stowarzyszenie Archeologów Polskich, Pracownię Badań i Nadzorów Archeologicznych, Starostwo Powiatowe w Opolu Lubelskim i Gminę Karczmiska.
Chotcza – miejsce walki partyzanckiej o przyczółek na lewym brzegu Wisły podczas II wojny światowej. Warta zobaczenia jest zabytkowa kaplica wystawiona w miejsce spalonego kościoła.
Dobre – nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od staropolskiego słowa „debra” oznaczającego stromy stok. W XIX w. był tu folwark. Do wsi przylega rezerwat przyrody „Skarpa Dobrska”. Utworzony w 1991 r.; 40 ha powierzchni; wysokość względna skarpy ok. 90 m; z rozgałęzionymi wąwozami tworzącymi fascynującą rzeźbę terenu.
Dzierzkowice – warto zobaczyć drewniany kościół z lat 1730-48.
Emilcin – 10 ha użytek ekologiczny obejmujący płat torfowiska niskiego z niewielkim oczkiem wodnym; miejscowość słynna ze zjawisk nadprzyrodzonych – lądowania w 1978 r. statku kosmicznego. W 25. rocznicę wydarzeń Fundacja Nautylius wybudowała pomnik UFO.
Grabówka – na początku XX w. poszukiwano otwartych stanowisk archeologicznych, odnaleziono odłamki naczyń glinianych i okrzemki krzemienne.
Janiszów – Pomnik upamiętniający poległych żołnierzy Batalionów Chłopskich.
Janowiec – pierwsze wzmianki o Janowcu pochodzą z początku XIV w. Janowiec leży u stóp wysokiej skarpy na lewym brzegu Wisły, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły. W Janowcu znajdują się ruiny jednego z najokazalszych renesansowych zamków w Polsce wybudowanych przez Firlejów w XVI w. Na terenie zamku znajduje się muzeum zamkowe, nieduży skansen budownictwa dworskiego. Wart zobaczenia jest także kościół pw. Św. Małgorzaty. W Janowcu znajduje się połączenie promowe do Kazimierza Dolnego.
Jeżów – kompleksy stawów hodowlanych z ruinami rządcówki. Wśród mokradeł Chodelki na niewielkim wzniesieniu tzw. Lorecie stoją ruiny pojezuickiego kościoła pw. M.B. Loretańskiej. Styl barokowy. Wybudowany na wzór Katedry Lubelskiej, funkcjonował w latach 1736-1750. Wkomponowany w projektowany zespół przyrodniczo-krajobrazowy, obejmujący kompleks stawów hodowlanych, łąki oraz fragment boru sosnowego.
Józefów nad Wisłą - osada miejska przepięknie umiejscowiona na wysokim, prawym brzegu Wisły, która przyjmuje tu trzy dopływy: potok Wrzelowiecki, Wyżnicę oraz Kamienną. Na urwistym zboczu doliny Wisły dominują zabudowania zespołu klasztornego pobernardyński, który obejmuje barokowy kościół pw. Bożego Ciała z lat 1730-1743 fundacji Józefa Potockiego, klasztor pobernardyński, dzwonnicę oraz bramę reprezentacyjną. W północnej części Józefowa znajduje sie zespół pałacowo-parkowy z murowanym pałacem z XVIII w. oraz kamienną ławką parkową z rzeźbą Chrystusa. Z parku podziwiać można wspaniały pejzaż na dolinę Wisły. W Józefowie zlokalizowany jest także wiatrak holenderski z II poł. XVIII w lub XIX w.
Kaliszany - duży kamieniołom wapieni i opok kredowych. Odsłonięcie geologiczne coraz młodszych skał, kończących erę mezozoiczną uznawane są za jedną z najpiękniejszych w Europie.
Kamień - wieś malowniczo położona na brzegu Wisły. Zlokalizowane są tu pozostałości po parku angielskim i klasycystycznym dworze, który należał do rodu Cywińskich. Ciekawym miejscem są łęgi w starym korycie Wisły.
Karczmiska – XIX wieczny zespół dworsko-parkowy (obecnie przedszkole) oraz powyżej dworu, klasycystyczny kościół z tego samego okresu z XVIII-wieczną drewnianą dzwonnicą. Pomnik przyrody dąb Władek z Zagrzęby o obwodzie pnia ponad 8 metrów.
Kazimierski Park Krajobrazowy został powołany w 1979 r. Zajmuje on obszar 13670 ha, zaś otulina 25000 ha. Na terenie Powiatu Opolskiego znajduje się tylko fragment parku o powierzchni 1690 ha i 4560 ha otuliny. Pod względem administracyjnym fragment ten występuje na terenie gminy Karczmiska i gminy Wilków. Kazimierski Park Krajobrazowy obejmuje fragment Płaskowyżu Nałęczowskiego i Równiny Bełżyckiej oraz piękny przełom Środkowej Wisły i wschodni skraj Równiny Radomskiej. Różnice wysokości między dnem doliny Wisły a krawędzią płaskowyżu dochodzą do 90 m. Na stromych zboczach przełomu odsłonięte zostały białe, wapienne skały podłoża. Sam płaskowyż pocięty jest gęstą siecią lessowych wąwozów, dochodzących do 30 m głębokości. Szczególną osobliwością geomorfologiczną parku jest wspaniała, 90-metrowej wysokości, niemal pionowa skarpa nadbudowana lessem, wznosząca się ponad ujściem rzeki Chodelki do Wisły, w rejonie wsi Dobre. Skarpa jest objęta szczególną ochroną jako rezerwat przyrody. Kazimierski Park Krajobrazowy jest rejonem występowania wielu źródeł wód powierzchniowych. Najpiękniejsze z nich znajdują się w dnach wąwozów w rejonie wsi Rogów. Szata leśna pokrywa ok. 20% powierzchni parku. Lasy liściaste porastają przede wszystkim zbocza wąwozów i nie tworzą na ogół większych zwartych kompleksów. Najcenniejsze florystycznie są niewielkie fragmenty muraw stepowych, które zachowały się na skarpie w Dobrem, w rejonie Męćmierza, na wzgórzu Albrechtówka, na Górze Trzech Krzyży i na skarpie w rejonie Janowca. Gdzieniegdzie można tam jeszcze spotkać tak rzadkie i ciekawe rośliny jak: wisienka stepowa, zawilec wielkokwiatowy, miłek wiosenny, oman wąskolistny, ostnica włosowata. W świecie zwierząt Kazimierskiego Parku Krajobrazowego na szczególną uwagę zasługują owady stepowe, występujące na skarpie w Dobrem oraz ptaki doliny Wisły. Na jednej z piaszczystotrawiastych wysp wiślanych utworzono rezerwat przyrody chroniący stanowiska lęgowe takich ptaków jak: ostrygojad, rybitwa białoczelna, mewa czarnogłowa, sieweczka obrożna.
Kazimierz Dolny – leży w miejscu, gdzie do Wisły uchodzi niewielki potok Grodarz. Już we wcześniejszym średniowieczu istniała tu osada Wietrzna Góra. Jest to jedno z najpiękniejszych polskich miast. Jako zespół krajobrazowo-architektoniczny zaliczany jest do zabytków najwyższej klasy.
Warto zobaczyć:
- Gotycko-renesansowy kościół farny zbudowany w poł. XV w. z fundacji Kazimierza Wielkiego.
- Baszta pochodząca prawdopodobnie z XIII w. jest najstarszym zabytek miasta.
- Ruiny gotycko-renesansowego zamku, wybudowany w poł. XIV wieku prawdopodobnie przez Kazimierza Wielkiego.
- Zabytkowe kamienice – Kamienica Celejowska, Gdańska, Biała i Górskich oraz renesansowy układ urbanistyczny miasta.
- Kościoł pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny, Kościół Św. Anny.
- Góra Trzech Krzyży – punkt widokowy na miasto i okolice.
- Muzeum Sztuki Złotniczej, Kuncewiczówka.
Kębło – Kapliczka Matki Bożej Kębelskiej; tradycja kultu sięga XIII w.
Kępa Gostecka – w przeszłości była to wyspa na Wiśle. Wschodnie ramię rzeki prowadziło małe ilości wody i z czasem zostało odcięte od głównego nurtu Wisły . Po zbudowaniu ostróg w celu odepchnięcia nurtu i zatrzymaniu erozji brzegu od połowy XX w. Kępa przestała być wyspą, łącząc sie z wschodnim brzegiem. Przeprawa promowa.
Kluczkowice – pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1409 r. Właścicielami Kluczkowic byli m.in. Lubomirscy i Kleniewscy. W miejscowości warto zobaczyć zespół pałacowo-parkowy Kleniewskich, eklektyczny pałac został wzniesiony najprawdopodobniej w latach 1821-1831 i otoczony jest wspaniałym parkiem z pomnikowymi dębami.
Kłudzie – przeprawa promowa, prom kursuje codziennie od godz. 7 do 19, w niedziele od 8 do 19.
Kolonia Borów – Chodelka w tej miejscowości przyjmuje prawy dopływ – ciek spod Zalesia. Rzeka i i jej dolina zachowały niemal naturalny charakter oraz funkcjonują tu zespoły źródeł dolinnych o wysokiej wydajności.
Kosiorów – na wydmach piaszczystych w Kosiorowie odkryto najdawniejsze ślady pobytu grup ludzkich. Były to krzemienne ostrza łowców reniferów, z epoki kamienia zwanej paleolitem schyłkowym, datowane na około 10 000 lat temu.
Kraśnik – położony nad rzeką Wyżnicą na Wzniesieniach Urzędowskich. Kraśnik powstał w XIII w. W mieście znajduje się kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Augustyna z XV w., barokowy kościół szpitalny św. Ducha z XVIII w. oraz dwie bożnice z XVIII i zamczysko z zachowanymi zarysami fos.
Lucimia – osada nadwiślańska słynąca z wikliniarstwa.
Łaziska – W 1414 r. wieś i okoliczne tereny kupił dziedzic Goworko. Dobra łaziskie znajdowały się m.in. w posiadaniu rodzin: Chobrzeńskich, Słupeckich, Butlerów, Dunin-Borkowskich, Tarłów, Lubomirskich, Rzewuskich, Potkańskich oraz Wydrychiewiczów. Największy rozwój Łazisk nastąpił za Kleniewskich (II poł. XIX w.). Jan Kleniewski wybudował tu dwór drewniany (projektant - Stanisław Witkiewicz). W 1944 r. urządzono w nim szpital, następnie oddział banku, sklepy i siedzibę urzędów administracji państwowej.
Męćmierz – stara osada flisacka z początku XV w. W centrum wioski znajduje się studnia z gontowym daszkiem a nad Wisłą umiejscowiony jest wiatrak kozłowy należący do najstarszych występujących na terenie Polski.
Nałęczów – miasto uzdrowiskowe położone malowniczo w dolinie Bystrej i Bochotniczanki. Głównym walorem Nałęczowa jest charakterystyczny klimat sprzyjający przede wszystkim w leczeniu chorób układu krążenia a także niezwykła atmosfera architektury zabytkowej oraz zieleni.
Warto zobaczyć :
- Park Zdrojowy z Sanatorium nad brzegiem stawu, Stare Łazienki, pijalnię wód z palmiarnią, Pałac Małachowskich z XVIII w., w którym mieści się Muzeum Bolesława Prusa.
- ulice Nałęczowa : Armatnia Góra oraz Aleja Lipowa z licznymi, secesyjnymi willami.
Obliźniak – przez miejscowość kursuje nałęczowska kolejka wąskotorowa.
Opole Lubelskie – w XIV w. gród z drewnianym zamkiem założony przez księcia opolskiego Władysława Opolczyka; prawa miejskie od 1418 r.; w XVI-VII w. silny ośrodek kalwinizmu; w 1761 r. pierwsza w Polsce szkoła rzemieślnicza; zachowany tzw. otwarty układ urbanistyczny z XIV-XVII z dwoma rynkami;
Warto zobaczyć:
- XVII-wieczny pałac Lubomirskich, przekształcony w latach 1766-1773 na okazałą rezydencję, która miała być konkurencyjna do pałacu Czartoryskich w Puławach. Przekształcony póYniej w koszary, obecnie jest siedzibą Liceum Ogólnokształcącego.
- Kościół parafialny pw. WNMP z 1650-75 r. z cenną polichromią.
- Dzwonnicę z II poł. XVII w.
- Klasztor trójskrzydłowy – obecnie plebania z l. 1740-48.
- Budynki kolegium pijarskiego z ok. 1750 r.
- Zespół pałacowo-parkowy w Niezdowie z XVIII–wieczną rezydencją Lubomirskich.
- Cukrownię z 1844 r.
- Pomnik przyrody – jeden z najstarszych wiązów na Lubelszczyźnie.
Pętkowice – kościółek pw. Św. Teresy.
Piotrawin – miejscowość usytuowana bardzo malowniczo na wysokim zboczu doliny, opadającym stromo ku Wiśle. Znajduje sie tutaj gotycki kościół wybudowany w latach 1440-41z fundacji bpa Zbigniewa Oleśnickiego. Położony na wysokim brzegu Wisły, jest z daleka widoczny dzięki czerwonym, ceglastym murom. W kościele znajduje się dużo zabytków sakralnych – tablica erekcyjna z 1440 r., liczne obrazy, ołtarz główny póYnorenesansowy z 1 połowy XVII w., dwa ołtarze boczne XVIII/XIX, ambona XVII w., chrzcielnica rokokowa XVIII w .
Podgórz - funkcjonowało tu wczesnośredniowieczne grodzisko słowiańskie (VIII-IX w.); Rezerwat przyrody „Skarpa Dobrska” z przepięknym widokiem na Małopolski Przełom Wisły, Kotlinę Chodelską oraz na rezerwat „Krowią Wyspę”na której gnieżdżą się rzadkie gatunki ptaków.
Polanówka – w XIX w. był tu folwark; kaplica św. Barbary i stacja kolei wąskotorowej – dawniej była tu ładownia cukrowni Opole, przez krótki okres w latach 50-tych stacja figurowała w rozkładzie jazdy pociągów osobowych. Obecnie tor ładunkowy jest zlikwidowany. Ostatni pociąg przyjechał tu 28 czerwca 2003 r. dziś już nieczynna.
Pomorze - dobrze zachowany, drewniany młyn wodny, pole biwakowe oraz „Ścieżka przyrodnicza Kleniewo”. Nieopodal znajduje się malownicze jezioro Bartków Ług.
Poniatowa – wieś istniała już przed 1382 r. w XV w. był tu folwark. Miejscowość powstała w latach czterdziestych XX w. W okresie międzywojennym działały "Zakłady Tele i Radiotechniczne". W 1941 r. niemiecki obóz dla jeńców radzieckich; w 1942 r. obóz pracy dla Żydów. W 1943 r. egzekucja ok. 15 tys. Żydów. Dziś upamiętnia to obelisk z tablicą pamiątkową poświęconą 22.892 ofiarom hitleryzmu. Najmłodsza i jednocześnie jedna z najładniej położonych stacji na całej sieci NKD. Położona na leśnej polanie w pobliżu zakładów elektrotechnicznych. Zbudowana w latach 50-tych. Budynek posiada na piętrze część mieszkalną. Na stacji znajduje się tor główny i manewrowy oraz jeden ładunkowy.
Puszno Godowskie – w średniowieczu wieś włościańska, wchodziła w skład dóbr Godów. We wsi działa zespół obrzędowy „Kalina”, kultywujący miejscowe tradycje i zwyczaje ludowe. Warty zobaczenia jest obelisk upamiętniający obrońców przyrody ojczystej wzniesiony z okazji 75. rocznicy utworzenia Ligi Ochrony Przyrody.
Rąblów – wieś była miejscem bitew podczas I jak i II wojny światowej. Na Rąblowskiej polanie znajduje sie pomnik upamiętniający walkę z hitlerowcami, która miała miejsce 14 maj 1944 roku.
Rezerwat „Krowia Wyspa” - został utworzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa dnia 9 IX 1991r. jako rezerwat częściowy typu faunistycznego. Celem ochrony jest zachowanie stanowisk lęgowych wielu gatunków ptaków wodno - błotnych. Obejmuje on wyspę położoną w nurcie rozszerzonego koryta Wisły na 353-354 km. biegu rzeki, w granicach Małopolskiego Przełomu Wisły. Obszar rezerwatu poza wyspą, której powierzchnia wynosi 29,96 ha, obejmuje piaszczyste ławice i pas nurtu rzeki o szerokości 50-120 m., przylegający ze wszystkich stron do wyspy. Całkowita powierzchnia rezerwatu wynosi 62,3 ha. „Krowia Wyspa” użytkowana jest jako pastwisko, prowadzony na niej ekstensywny wypas bydła i koni decyduje o zachowaniu zbiorowisk roślinnych, stanowiących siedliska lęgowe ptaków. Dalsze zachowanie tego sposobu gospodarowania może warunkować występowanie tu bogatego zgrupowania ptactwa. Na wyspie gnieżdżą się następujące gatunki ptaków: krzyżówka, cyranka, cyraneczka, płaskonos, czernica, ostrygojad, sieweczka obrożna, sieweczka rzeczna, czajka, krwawodziób, rycyk, śmieszka, mewa białogłowa, mewa czarnogłowa, mewa pospolita, rybitwa zwyczajna, rybitwa białoczelna, skowronek polny, pliszka żółta, brzegówka, nurogęś. Poza tymi gatunkami zaobserwowano kilkadziesiąt innych gatunków ptaków, zatrzymujących się tu podczas wiosennych lub jesiennych wędrówek, albo będących gośćmi zimowymi. Spośród gatunków ptaków zasiedlających „Krowią Wyspę” na szczególną uwagę zasługuje ostrygojad. Ptak ten w głębi kraju gnieździ się bardzo rzadko na wyspach śródlądowych – jego stałe lęgowisko w Polsce to wybrzeże Bałtyku. „Krowia Wyspa” jest jedną z nielicznych wysp na obszarze Małopolskiego Przełomu Wisły zasiedloną przez ten gatunek.
Rezerwat „Skarpa Dobrska” - utworzony został zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 lipca 1991 r jako rezerwat krajobrazowy częściowy. Ma on na celu ochronę i zachowanie wychodni i odsłonięć różnowiekowych osadów czwartorzędowych, różnorodnych form rzeźby oraz ciepłolubnych muraw z licznymi rzadkimi gatunkami roślin. Rezerwat położony jest w północnej części gminy Wilków na nieużytkach rolnych i pastwiskach wsi Podgórz i Dobre. Jego powierzchnia wynosi 39,7 ha. Pod względem fizjograficznym obejmuje on zachodnią krawędź Równiny Bełżyckiej stromo opadającą ku Kotlinie Chodelskiej. Krawędź ta ma założenia tektoniczne i związana jest z wychodniami skał węglanowych wieku kredowego. Dodatkowo nadbudowana została w czasie ostatniego zlodowacenia kilkumetrowej miąższości płatem lessowym, co spowodowało, że wysokość względna krawędzi w jej zachodniej części dochodzi do 90 m. Rezerwat „Skarpa Dobrska” słynie z wąwozów, które są jednymi z najgłębszych tego typu form w Polsce. Ich głębokość dochodzi do 40 metrów. Mogły się one rozwinąć dzięki zalegającej tu dużej miąższości skał lessowych. Osobliwością tego rezerwatu są również występujące na stromych, wapiennych i lessowych zboczach murawy kserotermiczne. Spośród roślin na szczególną uwagę zasługują tu miłek wiosenny, oman wąskolistny, wężymord stepowy, ostnica włosowata, kosatka kielichowata, turzyca delikatna, wisienka karłowata, ożota zwyczajna, macierzanka Marschalla, goryczka orzęsiona.
Rogów – warte zobaczenia są wąwozy rogowskie i źródła Jaworzanki – Ośmiornica Rogowska.
Rozalin – pomnik upamiętniający akcję żołnierzy BCH uwolnienia w 1943 r. junaków z niemieckiego obozu pracy przymusowej w Rozalinie. Stacja węzłowa, w tym miejscu tory rozchodziły się do Karczmisk, Opola Lubelskiego i Poniatowej. Zbudowana na bazie trójkąta z budynkami stacyjnymi wewnątrz. W latach świetności codziennością było skomunikowanie sześciowagonowych składów pociągów jadących z Poniatowej do Karczmisk oraz z Nałęczowa do Opola Lubelskiego. Ciekawostką były tu pociągi zestawione z wózków kłonicowych załadowanych dłużycą.
Skansen „Muzeum Wsi Lubelskiej” - największy skansen w województwie Lubelskim, podzielony jest na sektory poszczególnych regionów geograficznych dawnej Lubelszczyzny. Można tu zobaczyć stare przedmioty codziennego użytku oraz dawną architekturę wiejską.
Solec nad Wisłą– historia samego Solca sięga VIII i IX wieku. Najstarszy dokument pochodzi z 1136 roku. W latach 1325-1538 siedziba królów. Do końca XVIII w. Był składem i portem przeładunkowym zboża, płynącego głównie z folwarku starostwa soleckiego, majątków cystersów wąchockich, świętokrzyskich bernardynów i iłżeckiego klucza biskupów krakowskich. W 1412 r. Władysław Jagiełło nadał Solczanom prawo hurtowej i detalicznej sprzedaży soli. Zamek solecki, usytuowany na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, oddzielony od Solca głębokim wąwozem strzegł nieopasanego murami miasta, przepraw wiślanych oraz komory celnej w pobliskim Kamieniu. Warte zobaczenia są kościoły: 1. Murowany kościół pw. Najświętszej Marii Panny wystawiony w XV w. przez Kazimierza Wielkiego; 2. Kościół i dawny klasztor oo. Reformatów wzniesiony został w 1626 r. z fundacji Krzysztofa Zbaraskiego; 3. Kościół cmentarny pw. Św. Barbary datowany na koniec XVI w.
Szczekarków – dawny majątek ziemski rodziny Kleniewskich. W wiosce znajduje się młyn drewniany z 1915 r.
Świdno – w średniowieczu stanowiło własność szlachecką; w XV w. wieś płaciła dziesięcinę plebanowi w Kłonicy; w XIX w. był tu folwark.
Tarłów – osada z trzema kościołami : Św. Trójcy ze słynnym stiukiem „Taniec ze śmiercią”, kościół narodowo-katolicki Św. Ducha oraz ruiny XVIII wiecznej synagogi.
Trzciniec – we wczesnej epoce brązu rozwijała się (do XIII w. p.n.e.) na tym terenie kultura trzciniecka (dominowały małe obozowiska, pasterstwo, narzędzia z brązu, specyficzny styl ceramiki – naczynia z ornamentyką guzową). Odegrała poważną rolę w powstaniu wschodniego odłamu kultury łużyckiej. Na początku XX w. odnaleziono skorupy i okrzeski krzemienne.
Urzędów – wieś leżąca na Wzniesieniach Urzędowskich, przy starym szlaku z Krakowa do Wilna. W miejscowości warty zobaczenia jest póYnobarokowy kościół z II połowy XVIII w., kaplica Św. Otylii z 1890 r. ze źródełkiem do której prowadzi aleja z rzeźbami oraz fragmenty obwarowań ziemnych.
Wąwolnica – jedna z najstarszych osad na Lubelszczyźnie powstała w XI/XII w. W Wąwolnicy mieści się Sanktuarium Matki Boskiej Kębelskiej, kult cudownej figurki sięga prawdopodobnie końca XII w. W miejscowości warto zwiedzić neogotycki kościół parafialny z 1914 r. oraz XIV wieczną gotycką kaplicę.
Wilków – wieś założona w XV w. Warto zobaczyć murowany kościół pw. Św. Floriana i Urszuli zbudowany w 1625 r. , murowaną dzwonnicę z 1921 r. oraz drewniana kapliczkę z rzeźbą Św. Nepomucena z XIX w.
Wrzelów – w średniowieczu wieś stanowiła własność szlachecką; w XIX w. był tu folwark.
Wólka Komaszycka - wilgotne tereny łąkowe i torfowiskowe ze stanowiskami rzadkich gatunków roślin.
Wrzelowiecki Park Krajobrazowy utworzony został w 1990 roku. Jego powierzchnia wynosi 4998 ha, zaś otuliny 13625 ha. Pod względem administracyjnym rozpościera się na terenie gminy Józefów i Opole Lubelskie, w całości znajduje się na terenie Powiatu Opolskiego. Park położony jest na pograniczu 3 jednostek fizjograficznych: Doliny Wisły, Wzniesień Urzędowskich i Kotliny Chodelskiej. Posiada bardzo urozmaiconą rzeźbę terenu: stromą krawędź doliny Wisły, liczne wąwozy lessowe, suche doliny, zagłębienia bezodpływowe o charakterze krasowym lub sufozyjnym, wreszcie pola wydmowe i równiny. Przyrodniczą i krajobrazową oś parku stanowi dolina potoku Wrzelowieckiego, głęboko wcięta w pokrywę lessową i skały węglanowe. Uchodzi ona do doliny Wisły, której zbocze na odcinku od Józefowa do Piotrawina stanowi fragment jednego z najpiękniejszych w Europie profili geologicznych odsłaniających utwory górnej kredy. W ujściowym odcinku Potoku Wrzelowieckiego oraz w dolinie Wisły występują zespoły wydm osiągających 10-15 m wysokości. Obszarom wydmowym towarzyszą podmokłe, wypełnione torfem niecki o średnicach 200-400 m. Lasy Wrzelowieckiego Parku Krajobrazowego cechuje duży stopień naturalności, wysoki udział płatów leśnych o cennych przyrodniczo, starych drzewostanach oraz występowanie wielu rzadkich gatunków roślin zielnych. Przeważają bory sosnowo-dębowe oraz grądy grabowo-dębowe. Z roślin rzadkich na uwagę zasługują: wawrzynek wilcze łyko, lilia złotogłów, parzydło leśne, bluszcz pospolity, tojad mołdawski, tojad dziubaty, turówka wonna oraz storczyki: podkolan biały i gnieźnik leśny. Na nasłonecznionych zboczach doliny Wisły występują interesujące zbiorowiska roślin stepowych z wisienką stepową, omanem wąskolistnym, miłkiem wiosennym, powojnikiem prostym. Na wydmach spotykany jest pięknie pachnący goździk piaskowy.
Wymysłów – budynek stacji kolei wąskotorowej. Na stacji pozostała studnia, która zaopatrywała w wodę obsługę stacji a może i doraźnie parowozy.
Zemborzyn – kościół pod wezwaniem św. Mikołaja.
Żmijowiska – gród obronny z końca IX w., najmniejsze z grodzisk w Kotlinie Chodelskiej zajmujące powierzchnie 1,5 ha, leżące w odległości 2,3 km od grodziska w Chodliku.
Opracowali: Jacek Rosły i Magdalena Lipczuk